اسمان دل ما همیشه ابریست و انتظار خورشید می کشد .

میگویند در تمام کهکشان شریعت ستاره ایست

 که بوی یاس میدهدواهل سامراست.

ما همه در قلب خود گمگشته ای داریم که اگر اورا بیابیم کویر دلمان

 بهار را می بیند. اری او مهدی زهراست

همان که :

با نامش بی اختیار بیاد مدینه و در سوخته می افتیم اری او اغاز فجر

مدینه ی دل ماست اه ای گمشده ی زهرا

پس تا کی انتظار ظهور را بکشیم .چه ناغافل و بی هیا هو گاه گاه به

دل ما سر میزنی و چه قشنگ مروارید بر

چشمان ابری می بارانی

اقا جان در لبخند ستارگان و دست های پر نوازش ماه

 فقط نام تو موج میزندحتی دیدگان خور شید وتلألو اتش

ظهورت را نوید می دهد و من در اسمان پر ستاره ی شب

 قدم گذاشتم تا عشق به تورا اموختم در بی کرانه

های کهکشان راه شیری ظهورت را حس کردم .

 در انتها فقط یک چیز میگویم :                     

      این سفر کرده که صد قافله دل قافله دل همراه اوست

                                          هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

                                                                                                                      ( یا ابا صالح مددی)

.